Στην Αμερική έχει ξεσπάσει πανδημία ενός θανατηφόρου ιού που εξαπλώνεται πάρα πολύ γρήγορα, καθώς κολλάει και με τον αέρα. Μην επηρεαστείτε, δεν έχει καμία σχέση με τη γρίπη των χοίρων. Τέσσερις νέοι, δύο αγόρια που είναι αδέρφια και οι κοπέλες τους, αποφασίζουν να εγκαταλείψουν την μολυσμένη Αμερική και κάνουν ένα πολύ μεγάλο ταξίδι για τον κόλπο του Μεξικού. Ο ένας αδερφός το παίζει λίγο μάγκας και ο άλλος, που έχει καλή ψυχή -στην αρχή- δείχνει λίγο φλώρος και φυτουκλάκι. Μετά όμως τα πράγματα ανατρέπονται.
Στο δρόμο τους συναντούν μολυσμένους ανθρώπους και στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν βάζουν κανόνες, ξεχνώντας τους συναισθηματισμούς και αφήνοντας πίσω την ανθρωπιά τους. Στο σημείο αυτό ξεκινούν αλλεπάλληλοι προβληματισμοί για τον θεατή, ο οποίος ήδη έχει αδειάσει τα ποπ κορν από τη βαρεμάρα του, αφού μέχρι στιγμής μόνο κέτσαπ βλέπει στα πρόσωπα των μολυσμένων.
Εντάξει, υπάρχει και μία αίσθηση απειλής, αφού τα πάντα δείχνουν ερημωμένα και οι νεκροί πάνε με το… τσουβάλι! Αλλά η σούπερ ρεαλιστικότατα του σκηνοθέτη έχει απλουστεύσει πολύ την -κατά φαντασία- χαοτική κατάσταση που θα έπρεπε να επικρατεί.
Η ταινία αφήνει μια παράξενη γεύση καθώς…
Μπροστά στον θάνατο, δεν αναγνωρίζεται ούτε φιλία, ούτε αγάπη, ούτε το ίδιο σου το αίμα. Σκοτώνοντας όμως, και αφού τελικά όσοι επέζησαν έφτασαν στον προορισμό τους, έρχεται η συνείδηση του πρωταγωνιστή να προβληματίσει όλους τους θεατές… «Αξίζει όταν όλοι οι δικοί σου άνθρωποι, τα πρόσωπα που αγαπάς χάθηκαν λόγω πανδημίας να είσαι ο μόνος που θα έχει επιβιώσει; Ακόμα και αν έχεις συντροφιά, ο ξένος πάντα… ξένος θα είναι!».
Πανδημία
Με τους Κρις Πάιν, Λου Τέιλορ Πούτσι, Πάιπερ Περάμπο, Έμιλι Βαν Καμπ.
Αμερικάνικο «κοινωνικό θριλεράκι» σε σκηνοθεσία Άλεξ και Ντειβιντ Πάστορ.