Πριν από λίγο μιλούσα με μια φίλη μου δημοσιογράφο. Νέα δημοσιογράφο, που έχει περάσει ουκ ολίγους μήνες “πρακτικής”. Εργάζεται για περισσότερους από 5 μήνες σε μεγάλη εφημερίδα full time χωρίς να παίρνει όμως ούτε μισό ευρώ. Ή μάλλον για να είμαι σωστός, πήρε κάποια χρήματα τα Χριστούγεννα, λιγότερα από 400 ευρώ.
Χωρίς να παίρνει μισό ευρώ; Ναι, χωρίς να παίρνει ούτε 50 cents! Ούτε έξοδα κίνησης δεν της καλύπτουν, ακόμα και τα τηλέφωνα που πρέπει να κάνει όταν είναι εκτός γραφείου, για να κανονίσει συνάντηση για κάποιο ρεπορτάζ της ή για κάποια συνέντευξη, τα πληρώνει απ΄την τσέπη της, αφού η μεγάλη εφημερίδα θα μπει μέσα αν της δώσει ένα εταιρικό κινητό.
Αυτή η μεγάλη εφημερίδα όμως, όπως και όλες οι άλλες, παίρνει μερικά εκατομμυριάκια κρατική διαφήμιση. Πού πάνε αυτά τα λεφτά; Σε ταξίδια πολυτελείας των εκδοτών; Σε δείπνα σε γκουρμέ εστιατόρια; Σε αγορά πολυτελών lear jet ή πανάκριβων αυτοκινήτων; Στις τσέπες των νέων παιδιών πάντως, που λιώνουν σόλες απ΄το τρέξιμο κάθε μέρα, δεν πάνε!
Για πόσο καιρό θα συνεχιστεί αυτή η ανεξέλεγκτη εκμετάλλευση των νέων δημοσιογράφων από τους εκδότες και τους καναλάρχες; Πότε θα γίνει ουσιαστικός έλεγχος σε όλα τα Μ.Μ.Ε. από τους αρμόδιους ελεγκτικούς μηχανισμούς; Γιατί το κράτος τόσα χρόνια κάνει την πάπια; Πόσα χρόνια έχουν να ελεγθούν οι εκδότες;
[photo by adobemac]